Vandaag was weer zo’n schitterende vliegdag: graadje of 25, beetje wind zodat de cockpit niet te snel opwarmt als je stilstaat en een heerlijke stabiele lucht. Ik had alweer een tijdje niet vanuit EBZH (Hasselt/Zonhoven) gevlogen, dus dat werd weer eens tijd; je raakt in Eindhoven verwend met 3 kilometer baan, dus weer eens vertrekken en landen vanaf 600 meter gras is altijd goed. De bestemming dit keer was Seppe, of Breda International Airport zo je wil. Even lunchen met familie die daar in de buurt woont.
Omdat in Hasselt een paar nieuwe vliegtuigen zijn gearriveerd, was het even zoeken waar de oude vertrouwde OO-KWT stond. Alle preflight checks waren prima, vluchtplan via SkyDemon ingestuurd, even tanken en om 09:00 Zulu stipt startte ik de take-off. In de lucht was het zicht meer dan prima!
Brussels Info had het niet druk, dus kon prima traffic info geven. Daardoor kwam ik er ook achter dat de transponder de hoogte niet meezond. Even resetten en toen zag Brussels wel mijn hoogte; dat maakt het leven een stuk eenvoudiger.
In Tilburg woedde een flinke brand, die was vanuit de lucht in de verte prima te zien.
Al snel kwam Seppe in zicht. Runway 07 in use. Ik kwam 5 knopen sneller dan de bedoeling binnen, met als gevolg dat de landing niet heel goed was. Maar alle onderdelen zaten nog aan het vliegtuig… Even afrekenen in de toren en dan lunchen bij het vliegveld restaurant. Ondanks dat de toren aangaf dat ik het vluchtplan niet hoefde te sluiten, toch maar even Brussels FIS gebeld; die waren blij dat ik toch belde; de procedures tussen Nederland en Belgie verschillen nogal.
Daar zat het terras halfvol, want niet betekende dat het eten snel kwam. Voor een tosti en een kop soep namen ze ruim de tijd, een uurtje denk ik. Niet erg, want het gezelschap was prima en er kwamen genoeg vliegtuigen voorbij.
Na de lunch was het weer tijd om richting Hasselt te vertrekken. Vluchtplan weer erin via SkyDemon, pre-flight checks en vol gas weer de lucht in.
Dit keer had ik meer wind tegen dan voorspeld. Maar prima, we hebben geen haast!
Bij Hasselt aangekomen maakte ik 2 touch&go’s, die prima gingen. Na de tweede touch & go steeg ik door naar 2000 voet, om daar een simulated engine failure te doen. Dus motor op idle, carburator heater aan, 65 knopen voor optimaal glijden. Het duurde even voor de Cessna zelf doorhad dat de motor op idle stond, want de eerste 30 seconden bleef ik netjes op 2000 voet hangen. Daarna begon hij toch te dalen.
Na wat rondjes kwam ik uit op final. Daar zat ik voor m’n gevoel nog vrij hoog, dus volle bak flaps erin om hoogte te verliezen. Toen ging dat verliezen van hoogte wel weer erg rap, dus met moeite haalde ik de runway; weer een les herinnerd: nooit te vroeg de flaps erin zetten. De landing was prima, netjes met stall warning aan het begin van de runway kwam ik op de grond en kon ik rustig uitrollen. Een geslaagde simulated forced landing. En daarmee een einde aan een prima vliegdag!