Blue Curacao

Vliegen in het buitenland is meestal een enorme ervaring: andere regels, andere gebruiken; erg leerzaam. Afgelopen dagen was ik in Curacao en met een vliegclub en een paar commerciele partijen moest het toch mogelijk zijn om een rondje om het eiland te vliegen. Vooraf had ik een afspraak gemaakt met een instructeur van Falki Aviation. De ingang van de aeroclub was snel gevonden en na een grondige security check konden we doorlopen naar airside.

Het vliegtuig was al netjes uit de hangar getrokken. Het was een N-vliegtuig, geregistreerd in de VS. Veel vliegtuigen in het Caribisch gebied hebben een N-callsign. Ik beschik over een FAA-gelijkstelling en deze was nog geldig, dus geen probleem om als pilot-in-command dit vliegtuig te besturen.

Na een grondige pre-flight check door mijzelf uitgevoerd konden we vertrekken. Ik had naast de instructeurs nog 2 passagiers bij; de instructeur had helaas niet voldoende headsets bij, dus werd het vliegen op de intercom en een handmicrofoon: niet de meest ideale omstandigheden qua geluid, zeker niet als je een Aloft headset gewend bent. We taxiden richting de startbaan, tussen al jets door. Blijf toch altijd leuk!

We kregen al snel een take-off clearance and stay VMC below 2000 feet. Prima! Al snel hingen we in de lucht: de volle belading en het warme weer zorgde voor een langzame take-off: achteraf was het wellicht beter geweest om met 10 graden flaps de take-off te doen: de eerste 30 seconden ging de stall-warning enkele keren kort af terwijl we probeerden hoogte en snelheid te krijgen.

Het eerste kwartier vlogen we de kust volgend en daarna over zee richting Klein Curacao; een klein eiland ten oosten van Curacao: prachtige stranden en het blauw van het wacht was prachtig om te zien vanuit de lucht.

Daarna weer koers naar Curacao en richting de Caracasbaai en Jan Thiel baai.

Iets lager vliegend vanwege wat lage bewolking was het daarna weer verder de kustlijn volgen naar het centrum van Willemstad, met de bekende pontonbrug die de twee belangrijke wijken van Willemstad met elkaar verbindt.

Boven de stad draaien we ook nog wat rondjes: zolang je beneden de 2000 voet blijft en buiten de verboden gebieden (die zijn er wel nogal wat) mag je vliegen wat je wil: best relaxed met zo’n groot vliegveld vlak in de buurt.

Vanaf de grond werden we ook nog gespot:

Daarna was het weer koers naar de natuur, blauw water en de Tafelberg in het Christoffelpark.

Na ruim een uur vliegen waren we het eiland rond en weer in de buurt van Hato Airport: het was even rustig en ze verwachtten geen verkeer de eerste 10 minuten, dus we mochten een long final doen. Dat was nog even lastig inschatten qua hoogte: net voor de landingsbaan gaat de grond nog omhoog, dus je vliegt al snel een lage approach. Ook is de baandrempel voor landing pas op 1/3e van de landingsbaan, dus dat is ook even goed inschatten.

Een andere uitdaging op Hato is dat er altijd een crosswind staat: vandaag was hij redelijk constant, en in combinatie met de lange final had ik alle tijd om het toestel netjes in de crosswind te hangen. En met een perfecte crosswind landing (wiel in de wind eerst, daarna andere wiel en dan pas het neuswiel) sloot ik een mooie vlucht af. De instructeur had zelf genoten van de vlucht, had geen extra aanwijzingen en gaf me een check-out mocht ik nog eens willen vliegen op Curacao. Helaas kwam het daar deze keer in Curacao niet van, maar zijn nummer is genoteerd voor een volgende keer. Ayo, te otro bia!