Vandaag was een prima avond om te vliegen, na het werk even een hapje eten in Duitsland. De hele dag waren de voorspellingen prima, met wolken op 2500 voet en een klein beetje crosswind. Met vliegvriend en naamgenoot Ralf een bestemming bedacht: EDKA Aachen. Op naar het vliegveld!
Uberhaupt op het vliegveld komen was een uitdaging; de Rode duivels hadden hun eerste wedstrijd op het WK voetbal van dit jaar, dus het was behoorlijk druk op de weg.
Eenmaal in de lucht na zessen was het niet alleen rustig in de lucht, maar ook erg rustig op de weg.
Binnen een kort aantal minuten namen we contact op met Beek Tower om de CTR te mogen crossen; geen probleem!
Het Roda JC stadion was ook prima te spotten vanuit de lucht.
Na afscheid van Beek Tower kwamen we al snel in contact met Aachen Info, daar zaten twee toestellen in het circuit. Het was even speuren naar het vliegveld en het circuit. Normaliter herken je een vliegveld sneller door de hangars die langs het veld staan. Hier staan de hangars anders opgesteld, dus we keken beiden er eerst overheen.
De crosswind was toegenomen, dus met iets minder flaps en iets meer snelheid zette Ralf ons netjes stil op de korte asfaltbaan.
Welkom in Aachen!
Landingsgeld betalen ( 9 EUR ) en op naar het restaurant. Helaas weinig uitzicht op de landingsbaan op het terras, maar meer dan prima eten! Daar komen we zeker nog eens terug.
Digitaal het vluchtplan indienen kon nog niet in Aachen, dus voor het eerst SkyDemon gebruikt voor een vluchtplan indienen; dat werkt prima. De terugvlucht was voor mijn rekening: de wind was inmiddels helemaal gaan liggen, dus take-off was een eitje. Na afscheid van Aachen Info weer naar Beek en zo tuften we op ons gemakt weer Nederland in. Snowworld en het Pinkpop terrein was snel gespot.
Onderweg kwamen we ook nog wel een wolk tegen waar wat druppels uitvielen, maar niets van betekenis.
Richting Hasselt liep onze groundspeed toch wel snel terug; Op 2000 voet hadden we 30 knopen tegenwind. In het circuit van Kiewit bleef de crosswind op zo’n 20 knopen hangen. Lager bij de grond zou het wel wat minder moeten zijn. Final met 20 graden flaps en een 5-tal knopen meer kon ik de nadering stabiel maken, met uitzondering van een gust die even voor een stallwarning zorgde. De nadering bleef stabiel, maar ik stond wel klaar om elk moment een go-around te maken.
Door de wat hogere snelheid en de flinke crosswind (die bleek later rond de 12 knopen te liggen) was de landing niet de beste in de geschiedenis en hadden we een groot deel van de baan nodig om zonder fors remmen de taxi-snelheid te bereiken. Maar “we live to tell” en het was een goede oefening om weer eens met een grote crosswind te landen.
Al met al een optimale besteding van een anders doodgewone dinsdagavond.