Ochtendhumeur

Herfst is altijd een lastige periode voor VFR piloten; het weer is soms onstuimig en altijd onvoorspelbaar. Een aantal weken geleden zat ik nog de hele dag op het vliegveld, te wachten om naar de fly-in in Rotterdam te kunnen gaan. Helaas trok de lage bewolking ( 400 voet ) maar niet weg en keerde ik onverrichterzake weer naar huis; om onderweg het meest schitterende weer tegen te komen…

Mooie mogelijke vliegmomenten moet je koesteren, in combinatie met het geluk om een vliegtuig te kunnen boeken. Deze woensdag bleek het ’s ochtends prima weer, mijn agenda leeg en nog een toestel beschikbaar. Niet lang twijfelen: op naar het vliegveld!

Het toestel van mijn keuze stond helemaal achteraan, dus ik mocht eerst nog wat krachttraining doen door 2 vliegtuigen uit de hangar te trekken, daarna mijn toestel eruit te trekken en de andere 2 toestellen weer netjes terug te zetten. Gelukkig zat er nog voor een uur of 3 brandstof in, dus tanken hoefde ik niet te doen. Na een grondige inspectie kon ik dan snel de lucht in. Omdat er op Eindhoven op dat moment geoefend werd met straaljagers en ander groot militair materieel voerde ik vooraf telefonisch overleg met de toren wat de beste vliegroute was: Tango departure (richting Den Bosch) was geen probleem, dus cleared for take-off!

Laag bij de grond was het nog behoorlijk “bumpy”, maar na Tango kon ik doorstijgen, boven de 1200 voet was het meer dan prima weer! Lekker rustig en strak uitzicht.

Met 100 knopen airspeed, en 25 knopen wind mee vloog ik naar Den Bosch, dus dat schoot lekker op. Even op hoogte over de stad en wat orbits. Met die flinke wind viel dat nog niet meer om strak boven een punt te blijven cirkelen, mooie oefening!

Daarna was het weer terug naar Eindhoven. De wind was niet gedraaid, dus flink wind tegen; de grondsnelheid zakte terug naar 70 knopen. Ik meldde me bij Eindhoven Tower, kreeg nog verkeersinfo over een tegemoetkomend toestel 500 voet onder me die de PCAS ook oppakte (maar die ik zelf niet gezien heb). Daarna was het zakken tot 800 voet om het circuit in te duiken. Ik werd ‘number 1’. Mooi!

Terwijl ik base draaide meldde een Transavia toestel zich “ready for departure”. Het bleef even stil vanuit de toren, en ik verwachtte een aanwijziging om mijn base anders te gaan vliegen of een low pass over het veld te maken, maar niets daarvan, de Transavia kreeg “hold short “ en ik mocht door. Mijn landing was prima, snel van de baan zodat de Transavia weg kon, natuurlijk na de verplichte 1 minuut wachten vanwege wake turbulence…

Een mooie ochtend vliegen en toch nog in een zeer drukke oktobermaand wat minuten op de vliegklok kunnen zetten.