Flexibele circuits

In de dagen dat zowel Transavia als Ryanair hebben aangekondigd dat ze een basis starten op Eindhoven Airport, was het ook nog eens prachtig weer; na een aantal dagen sneeuw en regen, een ideaal moment om weer eens te vliegen.

Het is echter vroeg donker, en je wil voldoende tijd hebben voor een uitwijk in daglicht, vliegen kon niet lang: maar even een paar circuitjes is ook erg lekker. De jongens en meisjes in de toren hadden er zin in, dus na even overleg over de intenties kon ik op weg: cleared taxi to run-up at Delta!

Na de eerste meters taxi-en moest ik even holden bij Charlie, om een andere kist voor te laten: geen probleem, dat gaf mij weer een mooi uitzicht.

Na mijn runup bij Delta voor een vertrek op runway 04 draaide de wind, en daarmee de baanrichting: cleared for take-off runway 22 at Delta. Toch bizar om ruim een kilometer baan achter je te laten, maar in Eindhoven is voldoende ruimte.

Rondom Eindhoven was het druk met vertrekkend, aankomend en oefenend verkeer, dus er werd enige flexibiliteit gevraagd tijdens mijn circuits: circuit 1: een baseleg op threshold ; dat betekent dat je final indraait precies ter hoogte van de cijfers 22 : normaal is dat zo’n beetje het landingspunt, dus dat blijft een raar beeld geven: ik concentreerde teveel op dat draaipunt in plaats van mijn final approach, met als gevolg dat ik behoorlijk scheef voor de baan uitkwam: na wat correcties kon ik hem dan toch op de baan zetten. En weer door.

Circuit 2 was linksom, richting Eindhoven centrum. In dat circuit ook nog een right-hand orbit om wat meer separatie te krijgen met een landende RyanAir. Prima! De Hovenring was mooi zichtbaar.

De landing na dit linkshandige circuit -wat ik in Eindhoven pas 1 keer eerder gedaan had- was redelijk, maar de laaghangende zon precies in de baan zorgde voor flink wat zichtsverlies, zeker gecombineerd met de propellor voor je neus die dan voor een trillend beeld zorgt.

Het derde circuit had een verlengde downwind, ook weer vanwege separatie vanwege een vertrekkend toestel; je wil niet in zijn wake-turbulence terecht komen. Goed meegedacht van de toren! De landing was uit het boekje, zeker met het beperkte zicht.

Het vierde en laatste circuit was gewoon volgens alle normale gebruiken: geen extra rondjes, geen verlengd circuit: met een zachte landing stond ik iets na de threshold op de baan; bij Charlie eraf en op de klok kijken: sunset was nog 45 minuten verwijderd, dus prima timing: dat had voldoende tijd gegeven om nog een uitwijk naar bv Budel te doen.

4 Landingen, een hoop flexibiliteit en improvisatie vanuit de toren en mijzelf: perfect einde van een koude herfstdag!