reLAXen in zuid California

Na mijn vlucht in Frans Polynesie, kwamen mijn vliegbrevet en ik terecht in Los Angeles. Amerika is en blijft het mekka van General Aviation, en de regio rondom Los Angeles heeft bijna meer vliegvelden dan football stadions. Tijd om mijn FAA gelijkstelling weer eens van stal te halen en een vlucht te maken.

Ik kwam uit bij Santa Monica Aviation, een kleine onderneming maar met hart voor de zaak: ik was in de buurt en liep naar binnen om een afspraak te maken voor een volgende dag om te vliegen, maar de eigenaar/instructeur was net klaar met een les en had nog wel tijd en zin om met mij mee te vliegen. Prima!

De briefing was uitgebreid en dat is ook wel nodig: met Los Angeles Airport (LAX) om de hoek en menig ander vliegveld, is het een druk luchtruim met veel regels. De route zou ons na take-off pal over LAX leiden via een speciale VFR corridor, dan richting het schip Queen Mary, over downtown Los Angeles en richting Hollywood, om vanuit daar weer terug naar Santa Monica te vliegen.

Na een check van het toestel (ik check brandstof en olie en dergelijke toch graag even zelf) konden we vertrekken: in take-off is er een procedure om de geluidsoverlast voor omwonenden te beperken; die staat voor vertrek duidelijk uitgelegd op een bord bij de run-up position.

Terwijl we hoogte maakten, startten we de VFR procedure om LAX over te steken: transponder op 1201, onze intenties melden op een specifieke frequentie (LAX vertrekkend en arriverend verkeer wordt gevraagd die frequentie te monitoren zodat ze weten wat er speelt), landingslichten aan en de LAX VOR intercepten.

Korte tijd later hingen we netjes boven LAX, onder ons vertrok net een airliner. Blijft mooi!

Daarna zetten we koers -via wat heuvels en Torrance Airport als referentie- naar de Queen Mary. Dat schip is duidelijk herkenbaar en ligt er permanent.

Boven Queen Mary aangekomen maakten we contact met Long Beach Airport om een crossing clearance op 1800 voet over hun veld. Die kregen we, maar we vlogen nog op 3000 voet, dus eerst nog maar eens wat dalende orbits boven de Queen Mary totdat we op 1800 voet zaten.

Ondertussen kreeg ik tips en aanwijzingen van de instructeur om beter te vliegen; a good pilot is always learning en elke tip is meer dan welkom!

De koers werd gezet naar downtown Los Angeles; nadat we Long Beach Airport achter ons hadden gelaten stegen we door naar 2000 voet. De kantoorgebouwen van Los Angeles lijken dan toch hoog, maar met voldoende verticale separatie kon ik wat orbits draaien boven de gebouwen: op elke wolkenkrabber was wel een helipad te vinden; allemaal genummerd om communicatie tussen heli’s onderling makkelijker te maken.

Ook duidelijk zichtbaar was het LA Dodgers honkbalstadion; capaciteit voor 30.000 toeschouwers en bijna net zoveel parkeerplaatsen.

Tijd om afscheid te nemen van LA; next stop: het Hollywood sign: makkelijk te herkennen: zo is VFR vliegen wel erg relaxed ! We vlogen door totdat we vrij dicht bij het bord waren en met een bocht naar links hingen we dan precies op long final voor Santa Monica.

Nou ja, long final… Very long final: de afstand tot touchdown was nog een flink stukje vliegen, maar we mochten rechtstreeks naar binnen: dat geeft je wel de tijd om je approach helemaal perfect te maken. Ondertussen verbazend over de aparte gebouwen, zoals een gebouw met tennisvelden op het dak: efficient!

Volledig uitgetrimd vloog ik het glijpad in en met een zachte landing stonden we weer op Santa Monica Airport. Een prachtig uurtje in de lucht en weer veel geleerd!