De ronde van Brabant

De hele maand augustus had ik niet gevlogen; het weer zat niet mee en het feit dat ik een groot deel van de maand op vakantie was ook niet. Ik probeer altijd in het buitenland te vliegen, maar dit keer was dat niet gelukt. Dus na terugkomst begon het te kriebelen.

Gisteren probeerde ik al een vlucht te maken met het mooie weer, maar er was een grote militaire oefening rondom Eindhoven, dus dat was een no-go. Vandaag deed ik weer een poging, en ditmaal succesvol.

Op de vliegclub in Eindhoven was het een drukte van belang: niet alleen met clubleden die wilden vliegen, maar ook door een Ruschmeyer fly-in. Wereldwijd vliegen nog iets meer dan 20 van deze toestellen, waarvan een vanuit Eindhoven. Voor deze fly-in waren er 11 verzameld, een mooi gezicht!

Omdat de SRZ Eindhoven net een aantal dagen actief was, zag ik mensen druk discussierend over dit gebied, aan de hand van een uitgeprinte posting van mij. Die hadden ze zonder mijn aanwijzingen gevonden op Internet, dus dat was wel een mooie erkenning…

Na controle van het toestel kon ik snel vertrekken om de grote drukte voor te zijn. Ik vloog richting ‘s-Hertogenbosch. De lucht was ongelooflijk stabiel; eenmaal uitgetrimd hoefde je het stuur eigenlijk niet meer vast te houden, maximaal hoogteverschil was 20 voet ofzo. Dat is lekker vliegen!

Na een paar minuten kwam ‘s-Hertogenbosch in zicht, terwijl ik mijn klim naar 4000 voet doorzette. Even later vloog ik voorbij het provinciehuis. Op de velden in de buurt werd gevoetbald. Een apart gezicht, om tientallen legopoppetjes naar een punt te zien rennen: waarschijnlijk lag daar de bal. Of de ingang naar de kantine natuurlijk.

Bij Zaltbommel en de Waalburg had ik mijn keerpunt gepland. Vanaf 4000 voet zette ik koers naar Eindhoven, dalend met 500 voet per minuut tot 1500 voet. Het was nog rustig in de CTR van Eindhoven. Ik kon via de VFR arrival direct naar downwind. De toren vroeg of ik mijn landing zo snel mogelijk kon uitvoeren en liefst op de threshold, zodat ik bij Charlie de baan af zou kunnen. Geen probleem, en daarmee kreeg ik toestemming om te landen: een RyanAir toestel taxide langzaam naar de runway, wachtte netjes (“We have the small traffic in sight…”).

Met een zachte landing op de threshold kon ik weer een mooie vlucht in de logboeken bijschrijven; ik was net voor de drukte, en de hitte, weer binnen. Op het clubterras kon ik nog even nagenieten van mijn vlucht en genieten van de vertrekkende Ruschmeyers.