Le 500 dollar croissant: Le Touquet

In Amerika hebben ze de 100 dollar hamburger: ergens naar toe vliegen om een hapje te eten. In Europa is het vliegen wat duurder, en een hamburger is natuurlijk ook zo wat.

Vandaag stond Le Touquet (LFAT) op het programma, een mooi vliegveld aan de Franse kust, op zo’n 100 minuten vliegen. Le Touquet is een favoriete bestemming vanuit Engeland; veel mensen aan de zuidkust van Engeland vliegen naar dit vliegveld als eerste buitenland ervaring. Dit zijn ze op Le Touquet wel gewend, maar het kan daar soms erg druk zijn.

Ik besloot om bewust een dag buiten het weekend te kiezen: het was wel schoolvakantie in Engeland, maar niet een “public holiday”, dus dan zou de drukte iets meevallen. In Belgie was het -met hemelsvaart en een CAVOK dag in de voorspellingen- echter behoorlijk druk. Op Brussel Info kwam ik er nog net door om m’n vluchtplan te activeren, maar dat was het dan ook mee gedaan.

Rondom Antwerpen was het druk, en het PCAS had het behoorlijk druk. Gelukkig was mijn passagier erg bij de pinken en spotte menig vliegtuig sneller dan ik. Goede samenwerking! Rond Gent kon ik onder de TMA van Brussel uit en besloot ik door te stijgen naar 4800 voet: daar was de lucht een stuk rustiger, qua vliegtuigen en qua turbulentie. Het uitzicht was ook voortreffelijk boven de inversielaag!

Na een uurtje vliegen was ik bij de Franse grens en schakelde over naar Lille Info. 80 % van de piloten meldt zich daar in het Frans aan, maar de controllers spraken goed Engels, hadden mijn vluchtplan al voor zich en waren zeer professioneel. Le Touquet naderde en ik werd overgezet naar LFAT Tower, ondertussen genietend van de mooie omgeving.

Voor “Le Touquet begrippen” bleek het relatief rustig te zijn: 1 toestel zat op final in een ILS approach, 2 in het circuit en 3 toestellen waren bezig met de gepubliceerde nadering via de kust. Ik mocht aansluiten en langzaam maar zeker werd ik “number 1, join left hand base”. De voorspelde kalme wind was inmiddels een stuk minder kalm: een redelijke crosswind stond op de baan.

Iets minder flaps en een iets hogere snelheid in final. Tijdens de flare had ik echter nog flink wat snelheid over, dus ik kwam met een behoorlijke snelheid op de grond. Niet m’n beste landing. Door de snelheid kon ik de eerste exit niet halen en moest ik door tot het eind van de baan: beetje gas bij om wat sneller te taxi-en zodat de baan vrij was voor de volgende die alweer in final hing. Het toestel werd geparkeerd tussen de vele andere toestellen: ik wil niet weten waar ze alles parkeren als het wel druk is…

In het luchthavengebouw werd afgerekend, fietsen gehuurd en op naar het strand voor dat croissantje. Na een paar uur toeven aan “Paris-plage”, wat behoorlijk vergane glorie aan het worden is, werd het weer tijd om terug te keren naar het vliegveld. De wind op hoogte was inmiddels flink sterker geworden en ik zou wind tegen hebben, dus geen risico en het toestel van extra AVGAS laten voorzien. De baanrichting was gedraaid, dus ik mocht nu richting de kust opstijgen: beter kan het niet! Checklist complete, taxi and ready for departure.

De wind was wat gedraaid, maar ook nog iets sterker met wat gusting. Op 100 voet hoogte viel die wind ineens weg, dus ik moest alleen zeilen bijzetten om het toestel netjes in de baan te houden: ik had zelfs kort een negatieve climbratio: niet iets dat je zo laag wil voelen…

De PCAS waarschuwde een paar keer en ook Le Touquet keek goed meer op hun radarsysteem. Ik was wel even verbaasd dat de hoogteverschillen die de PCAS aangaf soms niet klopte. Bij controle bleek dat de PCAS een ander toestel als ‘home-toestel’ uitgekozen had. Even een reset en alles was weer OK: goed om te realiseren en elke keer te controleren!

Het was in Frankrijk erg rustig in de lucht, maar de wind tegen was erg sterk, welke hoogte ik ook probeerde: 30 tot 35 knopen tegenwind: de grond kroop voorbij. Uiteindelijk besloot ik weer op 4600 voet te gaan vliegen: daar was de wind wel sterker dan lager bij de grond, maar een stuk minder turbulent.

In Belgie moest ik weer zakken om onder de Brussel TMA uit te komen; omdat het einde van de dag naderde was het daar ook erg druk dus een groot deel van de terugvlucht waren we zeer actief bezig met planespotting, ondertussen navigerend tussen het smalle deel van Brussel CTR en Antwerpen CTR. Weinig foto’s van de terugvlucht dus.

Op het vliegveld van Hasselt waren de meeste vliegactiviteiten afgelopen: er was crosswind maar niet veel of veranderlijk en met een mooie crosswind landing (beter dan die in Frankrijk) zette ik het toestel weer op haar thuishaven neer. Dat ik tegenwind had bleek ook wel uit de getallen: de terugvlucht duurde 25 minuten langer dan de heenvlucht, terwijl ik terug een kortere route gevlogen had.

Moe maar voldaan kon ik nagenieten van een mooie vlucht naar Le Touquet: zeker iets om te doen, zeker als de approach langs de kust is en de wind zich ook koest houdt.