Dwarrelen boven Brabant en Gelderland

De hele week was het slecht weer, maar al dagen vooraf werd voorspeld: zondag ziet het er mooi uit. Meestal blijkt dat dan op zaterdag niet meer het geval, maar de weergoden was de kleine luchtvaart goed gezind: mooi weer! Alleen, wel wat harde wind, met voorspelde gusts. Gelukkig redelijk recht in de baan, maar toch iets om goed rekening mee te houden.

Op zondagochtend bleken de gusts goed te doen, maar de geplande lunch in Lelystad liet ik maar niet doorgaan met gusts tot 30 knopen. Dus werd het een kwestie van “gewoon rondfladderen”. De enige route die ik goed had uitgestippeld was richting Geldermalsen, over het kantoor van mijn werkgever. Daarna zou ik wel zien.

Met volle tanks en een flinke tegenwind vertrok ik. Na de VFR departure gevolgd te hebben kon ik doorklimmen tot 3000 voet, waar de wind erg sterk was, maar wel met de wind in de rug: met 90 knopen airspeed haalde ik 120 knopen groundspeed. In het land van Maas en Waal zag je de overvolle capaciteit van rivieren erg goed. Op de DutchMil frequentie hoorde je overigens ook veel vliegtuigen naar Moerdijk en Roermond vliegen voor wat ramptoerisme foto’s. Piloten: soms zijn het net mensen…

Door de snelheid was ik no-time was ik in Geldermalsen, en het kantoor was snel gevonden. Ik zat nog steeds op 3000 voet, dus ik daalde snel naar 1000 voet voor een beter zicht op het pand.

Het zicht kon nog wel iets beter (ik kon nog lager en langzamer), maar ik was natuurlijk ook vooral aan het vliegen en het was behoorlijk druk in de lucht dus ik had alle aandacht nodig. Door de enorme snelheid was ik pas een half uur onderweg, dus ik besloot nog wat rond te vliegen. Ik vloog IFR (I Follow Road) de A15 richting Nijmegen terwijl ik opnieuw klom naar boven de 3000 voet en zette daarna koers terug richting Eindhoven.

Door de sterke tegenwind ging dat een heel stuk trager, op een gegeven moment was de groundspeed onder de 60 knopen. Maar met nog veel energie om te vliegen over kwam ik bij Eindhoven aan en besloot boven de 3000 voet over de CTR van Eindhoven te vliegen en eens over de stad te gaan. De CTR loopt tot 3000 voet; ik besloot wel over de threshold van runway 22 richting het stadscentrum te vliegen om zoveel mogelijk scheiding te houden tussen mij en de grote jongens.

Het Philips stadion was snel gevonden en dat hielp me bij de orientatie naar mijn eigen huis.

Al die roden dakpannen lijken nogal op elkaar, dus in eerste instantie kon ik mijn eigen huis niet gevonden krijgen. Ik vloog ook op ruim 1 kilometer hoogte, maar ik wilde niet in de CTR gaan vliegen; ook rondom Eindhoven was het behoorlijk druk. Ten zuiden van Eindhoven keerde ik om en op de terugweg had ik meer geluk.

Het werd langzaam tijd om te landen. Maar ik vloog inmiddels op 4000 voet, en de arrival procedure is om op 1500 voet binnen te komen op een specifiek punt. Dus ik moest eerst (met tegenwind) buiten de grenzen van de CTR komen, dan dalen en opnieuw Eindhoven naderen. Ik besloot het dalen richting de Efteling te doen, hun attracties zijn een duidelijk herkenbaar punt om naar toe te orienteren, al moet je wel opletten dat je daar weer niet de CTR van Gilze-Rijen invliegt.

Dalend naar 1500 voet nam ik weer contact op met Eindhoven Tower. De wind was iets meer gaan gusten, maar nog steeds redelijk recht in de baan. Ik besloot mijn nadering met 20 graden flaps te doen in plaats van de gebruikelijke 30 graden en met iets meer snelheid. Dat betekende wel flink wat extra benodigde baanlengte, maar daaraan is in Eindhoven geen gebrek… Met een redelijke mooie en vooral zachte landing kwam ik op het asfalt terecht en kon ik weer ruim anderhalf uur in mijn logboek bijschrijven. En ik bleek ook mijn honderdste vlieguur gemaakt te hebben! Dus een mooie entry in het logboek, op een mooie dag, dwarrelen en fladderen boven Brabant en Gelderland. Er zijn vervelendere dingen om te doen op een zondag…