Vliegen in USA (4) – De vlucht zelf

Na alle voorbereidingen om als Europees piloot te mogen vliegen in de Verenigde Staten, was het eindelijk tijd voor de vlucht zelf. Ik verbleef in Las Vegas; daar zijn voldoende clubs en vliegscholen waar je vliegtuigen kunt huren. Ik koos voor Elite Aviation. Niet de allergoedkoopste, maar wel enorm behulpzaam via email en telefoon.

Zij zijn nogal fan van Cirrus, maar ik koos uiteindelijk toch voor een bekend toestel: een Cessna 172, van alle gemakken voorzien.

Bij de vliegschool aangekomen maakte ik kennis met de instructeur die de flightreview zou doen, maar ook met mij mee zou vliegen op mijn geplande route: hoewel je na een flightreview alleen mag vliegen, vond ik het toch prettig om de eerste keer een instructeur bij te hebben: Las Vegas heeft 3 grote vliegvelden vlak bij elkaar liggen, dus de radio en procedures luisteren erg precies.

Na de pre-flight inspection stappen we in. Dat dit toestel van alle gemakken voorzien was, bleek al snel: handmatig 3 maal primen zoals ik gewend ben, daar doen ze niet aan: gewoon even een pompje aanzetten. Wat ook opviel is dat vanwege de temperatuur en hoogte van de het vliegveld (2200 voet boven zeeniveau) er meteen na de start het brandstofmengsel flink verarmd moest worden.

De take-off ging goed en al snel klommen we langzaam en in fasen door naar 9500 voet, ondertussen genietend van het uitzicht. Het weer was wat grijs, maar dat was op zich wel prettig: we vlogen rond het middaguur en de turbulentie en convectie vielen erg mee.

Op de heenreis hadden we wind mee: groundspeed liep op tot zo’n 140 knopen en dus kwamen we al vrij snel bij de Grand Canyon. Wat een uitzicht! Helaas moesten we wel op 9500 voet blijven: alleen commerciële operators met een licentie mogen lager en zelfs “onder de rand”. Maar het uitzicht bleef perfect.

Intussen draaide de wind, en de weg terug hadden we dus nog steeds wat wind mee en gingen we met 120 knopen richting Lake Mead en de Hoover Dam. Prachtig uitzicht vanuit de lucht.

Doordat de wind gedraaid was, konden we helaas niet direct over de strip omdat we dan dwars door de aanvliegroute van “Las Vegas International” zouden vliegen. Via de noordkant van de Strip hadden we toch een mooi uitzicht en met een aardige crosswind landing kwamen we weer veilig op Amerikaanse bodem.

Ik kan iedereen aanraden om minimaal een keer in Amerika te vliegen: de airspaces zijn heel duidelijk, radio communicatie is soepel en ze proberen elk verzoek dat je hebt in te willigen. Landingsgeld kennen ze niet, je betaalt echter soms wel parkeerkosten. Ik ga zeker regelmatig terug om te genieten van dit mooie land vanuit de lucht. Om na te genieten heb ik op Youtube een korte samenvatting gezet van mijn vlucht.