De dag dat je niet leert als piloot is een dag dat je op de grond staat. Tijdens mijn opleiding heb ik vrijwel altijd in een Cessna 152 gevlogen. Het examen heb ik ook afgelegd in dit type. Om een ander type toestel te mogen vliegen, moet je een aantal lessen nemen. Geen probleem uiteraard; ik zal altijd open voor nieuwe leerpunten.
In een Cessna 152 passen twee personen, maar dan zit je snel al limieten qua brandstof en fuel. Dus wil je wat langer op reis, of wil je meer personen meenemen, dan wordt een groter toestel noodzakelijk.
Aldoende had ik vandaag mijn eerste les in een Cessna 172. Eentje met een reisschroef en long-range tanks, in totaal 200 liter. Een ideaal toestel om mee te reizen; door de reisschroef is het verbruik laag en je actieradius dus hoog.
Eerste punt waar je aan moet wennen is de net iets andere lokatie van je instrumenten. Je moet dus bewust op zoek naar de fuel meter, toerenteller en landing light.
Nadeel van een reisschroef is dat de klimprestaties te wensen overlaten. Daar moet dus flink op getraind worden. Na de rotate blijf je wat langer in het grond effect zodat je snelheid kunt opbouwen. Daarna start je de klim.
De eerste minuten in vlucht vielen me twee zaken op: het toestel klimt inderdaad langzaam. En hij stuurt zwaarder. Aan de andere kant, je hebt in de cockpit enorme ruimte en het is een stuk stiller.
Tijdens de vlucht valt de stabiliteit van het toestel op. Waar een Cessna 152 nog behoorlijk ‘rond huppelt’ in de lucht, is de Cessna 172 een grote brok stabiliteit. Hoogte houden ging dan ook vrij makkelijk.
Ik had met name bij de landing een verschil verwacht ten opzichte van de 152 toestellen. Maar dit valt reuze mee, buiten het stuur dat zwaarder aanvoelt. Door onder andere de reisschroef is het wel zaak de snelheid goed in de gaten te houden: met alleen motor vermogen bijgeven red je het niet om verloren snelheid weer goed te maken. Je moet dan echt met de neus naar beneden; iets dat je misschien niet wil op dat moment…
Deze Cessna 172 is overigens uitgerust met flaps tot 40 graden. Dat merk je goed in final, met 40 graden flaps zakt het vliegtuig als een baksteen met vleugels.
Na een aantal landingen, waaronder een flapless, vond de instructeur het wel welletjes. Tijd voor nog een rondje, maar dan solo. Na een aardige landing was het tijd om het vliegtuig weer op te bergen voor de nacht; sunset was ook al bijna in zicht. Schitterend om de wegen en dorpen onder je langzaam te zien vullen met koplampen van auto’s.
De volgende les gaan we verder. Dan met extra gewicht op de achterbank om te merken hoe het toestel daarop reageert. De Weight en Balance berekening moet uiteraard altijd gebeuren maar in dit geval zeker; teveel brandstof betekent een negatief reisadvies…