Story of my life: het weer zag er niet goed uit in de ochtend. Maar het klaarde wonderwel op en als je niet vies bent van een beetje turbulentie, was het voldoende weer om te gaan navigeren.
De leerling voor mij ging net zijn eerste solo doen toen ik arriveerde op het vliegveld. Met 2 perfecte landingen een geslaagde solo, dus na felicitaties en dus wat vertraging vertrokken voor mijn navigatie.
Take-off deden we op instrumenten, dus met een vliegkap op, waardoor je alleen de instrumenten kunt zien. Behalve wat afwijking naar links door de wind ging dat aardig.
Navigatie ging goed, behalve dat mijn timer er in de tweede leg mee stopte. De instructeur had gelukkig zijn timer bij. Bij het ingaan van de CTR kregen we in eerste instantie geen toestemming (door drukte op de frequentie konden we die toestemming niet vragen en dus ook niet krijgen), maar na een holding mochten we erin.
Op de weg terug nog wat VOR bakens aangevlogen en in het laatste deel ging de kap er weer op: vliegen zonder zicht! Eerst een paar minuten straight & level, vervolgens stijgen, dalen en klimmende bochten en dalende bochten. Erg vreemd om je evenwichtsgevoel volledig uit te moeten schakelen (want daar klopt niets meer van).
Na die oefeningen nog steeds op instrumenten het circuit in, downwind, base en pas op short final ging de kap af en kon ik op zicht het vliegtuig veilig landen.
Weer een zeer interessante les, met name door het simulated IMC gedeelte.
Nog een paar navigaties en dan is het tijd voor het verbeteren van precisie- en noodlandingen.