Les 5 ging gelukkig door; we deden een flink aantal touch & go’s , dit keer mocht ik de ‘radio telefonie’ (RT) doen. Dit gebruik je om aan de toren en de overige vliegtuigen in de omgeving te melden wat je aan het doen bent. Net voor de landing zeg je bij voorbeeld “<callsign> Final runway 27 for touch and go” . Dan weet de rest waar je hangt en wat je gaat doen.Het was een drukke dag op het vliegveld, er was ook een zweefvliegers cursus, dus het was aardig druk in de diverse circuits rondom het vliegveld. Goed opletten geblazen dus. Tijdens een van de circuits (die ik te krap aan het vliegen was), greep de instructeur ineens in en trok het vliegtuig in een snelle duik weg van het circuit. Een seconde later raasde een F-16 voorbij; deze zat precies op onze hoogte en op de circuit lijn. Had ik het circuit  gevlogen zoals het eigenlijk hoort, dan was het met wat pech een frontale botsing geweest.  Na zo’n duikvlucht kijk je nog eens goed rond: Een F-16 vliegt bijna nooit alleen.Contact met de naburige militaire basis: hoe kan het dat die F-16 in ons circuit vloog? Antwoord: “The pilot was informed”. Oftewel; ze weten het ook niet. Piloot even niet opgelet waar hij zich bevond.Na dit incident ging de les niet meer zo soepel (zowel de instructeur als ikzelf hadden onze stoot adrenaline wel gehad), dus hebben we het toestel maar rustig aan de grond gezet. Leermoment van de dag: niet alleen op de radio vertrouwen, maar ook op je zicht. En dan ook verder weg dan alleen de nabije omgeving. Al zie je zo’n F-16 nauwelijks aankomen… Â